29 July 2009

นารุโตะ: “ซาสึเกะ where are you?”

พูดถึงการ์ตูนญี่ปุ่น หรือที่คนญี่ปุ่นเรียกว่า “มังงะ” (อ่านว่า มัง – หงะ) เรียกได้ว่าเป็นอุตสาหกรรมที่มีเงินหมุนเวียนมหาศาล เพราะนอกจากมังงะนับพันเรื่องที่ออกขายในญี่ปุ่นแล้ว ยังมีไม่น้อยที่ออกไปดังในต่างประเทศ แต่ละปีนำเงินค่าลิขสิทธ์เข้าประเทศญี่ปุ่นนับหมื่นล้านเยน
มังงะเรื่องหนึ่งที่ดังมากทั้งในญี่ปุ่นและบ้านเรา ก็คือ “นารุโตะ” หรือที่สำนักพิมพ์ในไทย ตั้งขื่อเป็นภาษาไทย เหมือนใช้ส้นเท้าคิด ว่า “นินจาคาถาโอ้โฮเฮะ” เป็นเรื่องที่เนื้อเรื่องดี ลายเส้นสวย ไม่หนัก อ่านง่าย เนื้อหาชวนติดตาม ผมติดตามตั้งแต่เล่มแรก จนถึงเล่มล่าสุด คือเล่ม 46 มันเปลี่ยนไป! ลายเส้นไม่สวย เนื้อเรื่องแย่ลง (แต่ก็ยังพอไปวัดไปวาได้) เหมือนกับคนเขียนหมดไฟจะเขียนแล้ว วันนี้ผมเลยอยากจะระบายสิ่งที่ขัดใจกับการ์ตูนเรื่องนี้สักหน่อยครับ

[SPOIL ALERT!]

สิ่งที่ขัดใจ 1 - การดำเนินเรื่องทุกอย่างดูง่ายไปหมด คนเขียนบอกหมดทุกอย่าง
ยกตัวอย่างเช่น ตอนที่ 419 หน้า 4 (เล่ม 45) เพนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาตอนจะบุกเข้าโคโนฮะว่า ”ที่ อิทาจิ กับ คิซาเมะ เล็ดลอดเข้าโคโนฮะได้ง่ายๆ ก็เพราะ อิทาจิ เคยเป็นหน่วยลับของ โคโนฮะ มาก่อน ก็เลยรู้กระบวนการรหัสลับที่จะเล็ดลอดผ่านรัศมีป้องกันไปได้” แถมยังบอกต่ออีกว่า “แต่พวกเราก็มีวิธีการของพวกเราเอง” ขอถามหน่อยเหอะ จะพูดออกมาเพื่ออะไร(วะ) ในเมื่อตอนที่จะบุกเข้าหมู่บ้าน ก็ไม่มีใครมาฟังพวกคุณอธิบายหรอก ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องในตอนนั้เลย อ่านแล้วชวนให้หงุดหงิดเป็นที่สุด
สิ่งที่ขัดใจ 2 - รูป 3 มุม จะวาดทำไมนักหนา?
หนึ่งเล่มมีอยู่ 2-3 รูป จะใส่เข้าไปทำไมเยอะแยะครับ? บางมุมก็วาดแล้วดูไม่ออกว่าทำท่าไม้ตายอะไรกัน แถมลายเส้นมันจะน้อยไปมั้ง? ยิ่งเทียบกับพื้นหลังที่ให้ผู้ช่วยวาด ผมว่ามันเป็นการ์ตูนคนละเรื่องกันเลย

สิ่งที่ขัดใจ 3 - ตัวเอก นึกจะเก่งมันก็เก่งขึ้นมาซะยังงั้น!
ช่วงระหว่าง ภาค 1 กับ ภาค 2 ห่างกันราวๆ 3 ปี คนเขียนนำเรื่องให้ นารุโตะ ไปฝึกกับ จิไรยะ ย้ำ ฝึก 3 ปี พอเริ่มภาค 2 ก็อ่านไม่เจอว่าได้วิชาอะไรใหม่มาแม้แต่วิชาเดียว!! นั่งส่องสาวไปวันๆหรืออย่างไร ถึงจะพอจับเค้าได้ว่า ไปฝึกควบคุมพลังของจิ้งจอกเก้าหางก็เถอะ แต่ตลอด 40 กว่าเล่มที่ผ่านมามันก็ใช้วิชานินจาเป็นแค่ 2 อย่าง คือแยกเงาพันร่าง กับ กระสุนวงจักร ทั้งที่ซาสึเกะมีวิชานินจานับได้ 10 กว่าอย่างแล้ว แต่พอมาหลังจากที่จิไรยะตาย (เล่ม 44) นารุโตะก็ไปฝึกวิชาเซียนกับ เซียนกบ ไอ้คราวนี้ ไม่ถึงเดือนมันก็เก่งจนไปสู้กับตัวร้ายที่เมพสุดๆ อย่างเพนได้สบาย แถมยังได้วิชาโคตรแรงมาอีกต่างหาก อยากจะตะโกนออกมาดังๆว่า “อะไรของเมิง!!!”

สิ่งที่ขัดใจ 4 – ดีไซน์ตัวละครออกทะเล!?
ก็รู้อยู่ว่านึกรูปแบบตัวละครไม่ออก แล้วไอ้ตอนที่ประกาศหาคนออกแบบตัวละครนั่นเอาไปดองเค็มไว้ที่ไหนครับ? มีคนส่งกลับมาเป็นพันเป็นหมื่นใบ หายไปไหนหมด? ตัวประกอบที่ออกมาใหม่ๆถึงได้ดูเอ๋อๆ อย่าง ไรคาเงะ หรือ หน่วยของซามุย ที่วาดออกมาได้ไม่ลงตัวอย่างแรง

[End section of SPOIL]

จากการ์ตูนเกรด A แต่นับวันการ์ตูนยิ่งออกห่างจากความสนุกเข้าไปทุกที ด้วยเหตุผลที่กล่าวไปข้างต้น ตอนนี้ผมเลยให้แค่ C+ แล้วครับ หวังว่ามันคงจะจบในไม่ช้า เพราะคนเขียนคงลืมความสนุกในการเขียนการ์ตูนเหมือนตอนเล่มแรกๆไปแล้ว

ห่อนจะไปอ่านหนังสือสอบ ผมอยากถามคนเขียนว่า "นารุโตะ where are you?"

ปล. นึกไปถึงโคนันอะ สไตล์เดียวกันเลย ตอนแรกสนุกมาก หลังๆกลายเป็นนิยายอ่านยากไปแล้ว