เปล่า... ผมไม่ได้ถูกแฟนทิ้ง ไม่ได้ถูกแม่ด่า อาจารย์ไม่ได้ตี เคมีไม่ได้F และผมก็ไม่ได้เป็นคนที่อยากตาย
แต่ยังมีอีกหลายคนที่อยากตาย "ทำไมถึงอยากตาย?" หลายคนก็อาจจะถามต่อ "ตายแล้วไปไหน?"
ช่วงนี้ข่าวคนฆ่าตัวตายกันเยอะเหลือเกิน เยอะกว่าสมัยผมเด็กๆมาก เป็นข่าวกันแทบทุกอาทิตย์
กระแสฆ่าตัวตายยิ่งมาแรง หลังจากที่อดีตประธานาธิบดี โน มู ฮยอน กระโดดหน้าผา
เพื่อจะแสดง "ความรับผิดชอบ" ในคดีติดสินบนสมัยอยู่ในตำแหน่ง
การฆ่าตัวตายมันก็คงเกิดจากหลายสาเหตุ แต่ผมคิดว่าสามารถแยกประเภทของคนเหล่านี้ออกมาได้เป็น 2 พวกคือ
กลุ่มที่ เครียด เสียใจ เบื่อโลก ถ้าให้ผมเรียกคนประเภทนี้ก็คงเป็นพวก "คิดสั้น" นั่นแหละ
กับอีกกลุ่ม ตายเพื่อแสดงความรับผิดชอบ ถ้าเรียกให้เท่ห์ก็คงเป็นพวกที่ "ตายเพื่อศักดิ์ศรี"
คนกลุ่มแรกผมไม่สนใจครับ ถ้าคิดดีแล้วว่าโลกหลังความตายดีกว่าก็ทำไปเถอะครับ
แต่พวกที่ "ตายเพื่อศักดิ์ศรี" เนี่ย เป็นอะไรที่น่าแปลก
วันนี้ (26พ.ค.) ผมอ่านหนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์ ก็มีบทความที่น่าสนใจเกี่ยวกับประเด็นนี้
เค้าบอกว่า ชาวตะวันออก (โดยเฉพาะ ญี่ปุ่น-จีน-เกาหลี) จะนิยมฆ่าตัวตายเพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อการกระทำผิดใดๆซักอย่างนึง
ในขณะที่ชาวตะวันตกจะยอมต่อสู้ตามระบบกฎหมาย
แต่มันกลับน่าแปลก ชาวตะวันตกที่ยอมรับโทษ กลับมีชีวิตต่อไปด้วยความอดสู ในคุก
ในขณะที่ชาวตะวันออกที่ฆ่าตัวตายมักได้รับการยกย่องนับถือต่อการกระทำนั้น ในโลงศพ
ทั้งที่พวกเค้าไม่ได้ยอมรับต่อการกระทำผิดด้วยซ้ำ!
ศักดิ์ศรีมันช่างสำคัญเสียนี่กระไร
ชีวิตหลังความตายมันช่างน่าพิสมัยกระนั้นหรือ
เมื่อถึงช่วงหนึ่งของชีวิต ผมอาจจะคิดว่าความตายเป็นสิ่งที่ดีก็ได้?
ใครจะไปรู้ แต่ถึงยังไงเราก็หนีมันไม่พ้นอยู่ดี